EF Ervaringen: Emma uit Duitsland bij EF Tokio

O jee, Japan is best ver weg, hè? En de metropool Tokio is het dichtstbevolkte gebied ter wereld... Wat dacht ik toen ik plotseling besloot om Japans te gaan leren in Japan? Een taal die verre van gemakkelijk onder de knie te krijgen is.

Ik moet toegeven dat er, voordat ik aan mijn drie maanden durende avontuur in Tokio begon, wat twijfels begonnen te sluipen: Kan ik dit allemaal wel aan? Was het geen gek idee? Zal ik met de reistijd van het gastgezin naar school wel de kans krijgen om tijd met vrienden door te brengen? Angstig belde ik het EF-kantoor en zij stelden me gerust: Zulke pendeltijden zijn normaal in een grote stad en de meeste taalstudenten voelen enige nervositeit. Maar ik zou zeker geen spijt krijgen van deze reis. En dat is precies hoe het afliep.

Mijn gastgezin

Mijn gastgezin woonde iets buiten Tokio, namelijk in Saitama, dat in het noorden aan Tokio grenst. Ik deelde het kleine huis met de speelse teckel Ron, mijn warme gastoma, mijn twee gastouders en mijn oudere gastzus die in Tokio als kapster werkte.

Ik heb het echt getroffen met mijn gastgezin - samen hebben we uitstapjes gemaakt in de omgeving, gewinkeld en gekookt. Maar dat was niet alles; in de loop van drie maanden werden ze een echte kleine familie voor me: mijn gastmoeder zorgde liefdevol voor me toen ik een week ziek was, troostte me als ik me niet goed voelde en vroeg elke dag wat ik op school had geleerd. Tot op de dag van vandaag wisselen we regelmatig berichten uit en sturen we elkaar ansichtkaarten.

De lessen

Maar ik was niet helemaal van Duitsland naar Japan gereisd om niets te doen. Het doel van de reis was immers Japans leren. En waar kan dat beter dan op de EF taalschool in het hart van Tokio - in Shibuya?

Gelegen op de 27e verdieping van de Shibuya Cross Towers, heb je een fantastisch uitzicht over de hele stad. Vanaf hier kun je vanuit verschillende ramen de Tokyo Tower, de beroemde Meiji Shrine en de Tokyo Skytree zien. Dankzij deze ongelooflijke skyline vergeet je bijna dat je in een school bent.

De lessen zelf zijn een combinatie van reguliere sessies binnen een vaste klasgroep en SPIN-Classes, Special Interest Courses. In de SPIN-Classes heb je de mogelijkheid om je woordenschat en grammaticale vaardigheden uit te diepen of om de kunst van de Japanse kalligrafie, Shodo, uit te proberen.

In het begin kan het een uitdaging zijn, omdat de meeste leraren weigeren om in het Engels te reageren tijdens de lessen of om gedetailleerde uitleg in het Engels te geven. Na verloop van tijd realiseer je je echter dat dit de beste methode is om je volledig in een taal onder te dompelen. De leraren zijn ongelooflijk geduldig en leggen alles uit tot je het echt begrijpt.

Maar het zijn niet alleen de leraren die alles geven; de schoolleiding en alle EF-medewerkers zijn er ook om je te helpen met praktische zaken zoals het verlengen van je visum of je te vergezellen naar de apotheek of het ziekenhuis in geval van ziekte.

Mijn vrije tijd

In mijn vrije tijd zijn er zoveel dingen te beleven! Er zijn door school georganiseerde excursies, zoals een bezoek aan het Studio Ghibli Museum, kersenbloesem bekijken bij de Meguro rivier of een traditionele Japanse dansles. Veel van deze activiteiten zijn gratis.

Natuurlijk doe je deze ervaringen niet alleen op - want op school ontkom je er niet aan om mensen van over de hele wereld te ontmoeten. Omdat iedereen nieuw is in een onbekende stad en een taal leert die ze meestal slechts gedeeltelijk kennen via manga en anime, ontstaan er verrassend snel nieuwe vriendschappen.

Tijdens EF's regelmatig gehouden "Internationale Dag" krijg je de kans om niet alleen meer te leren over de Japanse cultuur, maar ook om veel andere landen en hun gewoonten te ontdekken.

Conclusie

Wat me het meest verbaasde aan de reis, afgezien van hoe soepel alles verliep en hoe verliefd ik werd op Tokio, was het feit dat ik echt Japans heb geleerd. En ik heb veel meer geleerd dan ik ooit voor mogelijk had gehouden.

Toen ik in Tokio aankwam, had ik enige kennis van twee van de drie schrijfsystemen en een woordenschat op vakantie-niveau, vergelijkbaar met wat de meeste mensen hebben voor Spaans of Italiaans. Hallo, hoe gaat het? Neem me niet kwalijk. Alstublieft, dank u. Maar dat was het eigenlijk. Na ongeveer een maand in Tokio kon ik al een praatje maken, zelfs met mensen zoals mijn gastvader die nauwelijks Engels sprak.

En na drie maanden? Het zou overdreven zijn om te zeggen dat ik nu perfect Japans spreek en alles kan lezen en begrijpen. Het lukt me echter wel om met Japanse mensen over mezelf te praten en verschillende onderwerpen te bespreken, ook al moet ik af en toe een woordenboek raadplegen.

Ik heb zulke fascinerende mensen ontmoet, in wiens leven ik zonder deze taalcursus geen inkijk zou hebben gehad: de mangatekenaar in de metro, de twee ietwat mysterieuze studenten, de collega's die een drankje drinken met hun baas, of de jongeman wiens grootste droom het is om in Duitsland te werken. En daar ben ik ongelofelijk dankbaar voor.